ต้นปี 2014 น้ำตั้งเป้าว่าจะทำคุกกี้กินเองให้ได้ภายในปีนี้ จนเวลาล่วงเลยมาก็เกือบจะปลายปี ยังไม่มีวี่แววว่าจะได้เริ่มต้นโครงการนี้เมื่อไหร่ แต่แล้ววันหนึ่ง..แรงบันดาลใจที่จะทำคุกกี้ก็มาถึง...
ทำไมถึงต้องเป็นคุกกี้...
"คุกกี้" เป็นหนึ่งในขนมหวานที่น้ำโปรดปรานมากกก.. ด้วยความที่คุกกี้มีหลายแบบหลายประเภท หลากหลายเนื้อสัมผัส ทุกๆ ครั้งที่เห็นคุกกี้แบบนั้นแบบนี้ จึงอดใจไม่ได้ที่จะต้องลองลิ้มชิมมัน ด้วยความอยากรู้ว่า รสสัมผัสนั้นจะถูกใจเราเหมือนหน้าตาของมันหรือไม่ แต่ท้ายที่สุดเมื่อได้ลองกลับพบว่า คุกกี้ที่อร่อยถูกใจนั้นหาได้ยากยิ่ง ด้วยบางอันก็แข็งไปบ้าง นุ่มไปบ้าง หวานไปบ้าง ไม่มีความพอดี ไม่ตรงใจเราบ้างเลย จึงเกิดเป็นความสงสัยว่า คุกกี้ที่กินแล้วอร่อยนั้นมันทำยากขนาดนั้นเลยหรือ น้ำจึงอยากลองทำคุกกี้ในแบบที่ตัวเองชอบดูบ้าง...
เริ่มต้นยังไง...
ดูเป็นเรื่องยุ่งยากเล็กน้อยสำหรับน้ำ เนื่องจากโครงการคุกกี้ที่ดูเหมือนเป็นโครงการเล็กๆ ไม่มีกระบวนการอะไรมาก แต่น้ำกลับคิดว่า มันเป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องได้รับการวางแผนเป็นขั้นตอน เริ่มตั้งแต่การเตรียมวัสดุอุปกรณ์ ทั้งเตาอบ เครื่องตี ตราชั่ง ถ้วยตวง ช้อนตวง ไม้พาย พู่กันทาเนย ตะแกรง ฯลฯ ยังไม่รวมไปถึงสูตรการทำ และส่วนผสมที่จะต้องคิดและต้องเตรียมอีกเป็นเฟสที่ 2 ซึ่งมีส่วนประกอบเป็น เนยสด/ เนยขาว/ ไอซ์ซิ่ง/ ไข่/ นมสด/ วานิลลา และแป้ง
คุกกี้ ครั้งที่ 1
น้ำวางแผนเตรียมการณ์ทุกอย่างอย่างใจเย็น ค่อยเป็นค่อยไป ในที่สุดฤกษ์งามยามดีของการทำคุกกี้ก็มาถึง แน่นอนว่าระหว่างการหยิบจับส่วนผสมเป็นไปด้วยความทุลักทุเล เพราะยังไม่คุ้นชินกับเครื่องมือเครื่องใช้เป็นธรรมดา แต่ปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นคือ การทำความรู้จักกับเตาอบ ซึ่งเตาอบที่น้ำใช้เป็นเตาอบขนาดเล็กราคาย่อมเยา มาตรฐานของมันจึงไม่ค่อยจะคงที่ ทำให้คุกกี้ในครั้งแรกมีทั้งไม่สุกบ้าง ไหม้บ้าง ถ้าจะพูดให้ถูกต้องทั้งหมด คือ ไหม้มากกกก ไม่ใช่ ไหม้บ้าง T T
คุกกี้ ครั้งที่ 2
ว่ากันว่าเมื่อเราลองผิดลองถูกในครั้งแรกเป็นบทเรียนในการปรับปรุงครั้งที่สองให้ดีขึ้น นั่น..ใช้ไม่ได้กับน้ำเลย เพราะครั้งที่สองดูท่าจะหนักกว่าครั้งแรก ทั้งในเรื่องของรสชาติ แล้วไหนจะต้องมาอ่านใจเตาอบที่พูดก็พูดไม่ได้อีก Y Y ครั้งที่สองเลยต้องล้มพับไปไม่เป็นท่า ทำเอาเกือบถอดใจ คิดแล้วปลงว่า ชาตินี้ คงต้องซื้อคุกกี้กินเองต่อไป...
ยอมแพ้?
ไหนๆ ก็ผ่านมาจนป่านนี้แล้ว จะให้ถอยหลังกลับไปแบบล้มเหลวซ้ำๆ คงคาใจ น้ำเลยตั้งใจฮึดสู้แล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง คราวนี้ ดูจะคล่องกว่าที่แล้วมา...
กว่า 4 ชั่วโมงในการนั่งเฝ้าหน้าเตาแทบจะไม่ละสายตา ทั้งคอยปรับอุณหภูมิ คอยกลับถาด ไม่มีสูตรตายตัว ไม่เชื่อและหวั่นไหวไปกับหลากหลายความเห็นของคนใน pantip แต่ปรับตามสถานการณ์และทำตามสัญชาตญาณของตัวเองล้วนๆ (มั่นมากกก 555) และแล้วในที่สุดก็ได้มาซึ่ง คุกกี้ที่ทั้งเกรียม และไม่เกรียม แต่รสชาติดีพอใช้ หน้าตาประมาณนี้...
จึงเป็นที่มาของคุกกี้สูตรเฉพาะของน้ำ ที่ชื่อว่า "Nipple Cookie" หรือ "คุกกี้หัวนม" เพราะน้ำใช้ถุงบีบพลาสติกตัดปลายแทนการใช้หัวบีบ รูปลักษณ์มันจึงดูคล้ายหัวนม ถึงชื่อมันฟังดูไม่น่ากิน แต่มันก็รสชาติใช้ได้อยู่นะ แม้มันจะไม่ใช่คุกกี้ที่อร่อยล้ำแบบที่คิดเอาไว้ แต่มันก็ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นคุกกี้แล้ว แอบรู้สึกภูมิใจเล็กๆ เหมือนกันนะเนี่ย ว่าแม้จะเป็นการทำคุกกี้ในครั้งที่สาม แต่ในแต่ละครั้งมันก็มีพัฒนาการขึ้นมาเหมือนกัน เลยต้อง Quote เป็นไฮไลต์ในการทำคุกกี้ครั้งนี้ ว่า
"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความอร่อยย่อมอยู่ที่นั่น"
..............................................
บทสรุปของการทำคุกกี้
นอกจากที่จะได้ทำตามความตั้งใจที่มีตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว.. ถือว่าคุ้มค่านะกับการได้เริ่มต้นลองทำอะไรใหม่ๆ สำคัญคือ มันทำให้น้ำได้เรียนรู้ว่า ความล้มเหลวในครั้งแรกเป็นเรื่องธรรมดา และไม่ใช่เรื่องแปลกอีกเหมือนกันถ้าเราจะล้มเหลวในครั้งที่สอง หรือในครั้งที่สามและสี่ เพราะในทุกๆ ครั้ง เราได้พบและทำความรู้จักกับความล้มเหลวแต่ละแบบ แล้วเก็บเป็นประสบการณ์ ในการปรับตัวเรียนรู้แล้วก้าวผ่านความล้มเหลวนั้นมายังจุดที่เราพอใจ..
น้ำจึงอยากมอบประสบการณ์การเรียนรู้ในครั้งนี้ส่งผ่านคุกกี้เกรียมๆ เหล่านี้ ขอให้มีความสุขมากๆ กับคุกกี้ของน้ำนะคะ ^________^
อ่านจบแล้ว คลิกที่ลิงค์นี้ต่อค่ะ..
http://kristacha.blogspot.com/2014/11/25-2557.html
